Zmiany te stwierdza się przede wszystkim w dnie żołądka i w górnej części trzonu. W postaci przerastającej przewlekłego nieswoistego nieżytu żołądka (ryc. 44, C) największe zmiany są usadowione w części odźwiernikowej. Błona śluzowa rozpulchniona i silnie przekrwiona początkowo ma wygląd aksamitny, ziarnisty i jest brunatnoczerwona lub łupkowoszara, zależnie od barwnika. Często stwierdza się w błonie śluzowej także liczne punktowate wybroczyny, czasami większe wylewy krwi i drobne nadżerki (erosio), tzn. ubytki tylko w błonie śluzowej. Powierzchnia błony śluzowej jest obficie pokryta śluzem. W błonie śluzowej stwierdza się nadto rozlane nacieki okrąglokomórkowe, wywołujące jej obrzmienie i znaczne zgrubienie z wyniosłościami brodawkowatymi (status mamillaris mucosae ventriculi), sprawiającymi wrażenie kocich łbów. Powierzchnia błony śluzowej może stać się polipowata (zapalenie żołądka polipowate, gastritis chronica polyposa). C zasami uderza zupełna stężałość części błony śluzowej, uległej zapaleniu, zwłaszcza części odźwiernikowej. Rzadziej można spotkać znaczny przerost błony podśluzowej i mięsnej z silnym przerostem odźwiernika. [hasła pokrewne: wzorcowanie mierników, cyklopiroksolamina, lewomepromazyna ]
[więcej w: zespół moebiusa, leczenie lekomanii, suplementacja witaminy d ]
Tags: leczenie lekomanii, suplementacja witaminy d, zespół moebiusa